خورشیدیان خاک نشین

خدا را دوست دارم، به خاطر این که با هر username که باشم، من را connect می‌کند… خدا را دوست دارم، به خاطر این که تا خودم نخواهم مرا D.C نمی‌کند… خدا را دوست دارم، به خاطر این که با یک delete هر چی را بخواهم پاک می‌کند… خدا را دوست دارم، به خاطر این که این همه friend برای من add می‌کند… خدا را دوست دارم، به خاطر این که این همه wallpaper که update می‌کند… خدا را دوست دارم، به خاطر این که با این که خیلی بدم من را log off نمی‌کند… خدا را دوست دارم، به خاطر این که همه چیز من را می‌داند ولی SEND TO ALL نمی‌کند… خدا را دوست دارم، به خاطر این که می‌گذارد هرجایی که می‌خواهم Invisibel بروم… خدا را دوست دارم، به خاطر این که همیشه جزء friend‌هام می‌ماند و من را delete و ignore نمی‌کند… خدا را دوست دارم، به خاطر این که همیشه اجازه ی undo کردن را به من می‌دهد… خدا را دوست دارم، به خاطر این که آن من را install کرده است… خدا را دوست دارم، به خاطر این که هیچ وقت به من پیغام the line busy نمی‌دهد… خدا را دوست دارم، به خاطر این که اراده کنم، ON می‌شود و من می‌توانم باهاش حرف بزنم… خدا را دوست دارم، به خاطر این که دلش را می‌شکنم، اما او باز من را می‌بخشد و shout down ام نمی‌کند… خدا را دوست دارم، به خاطر این که password اش را هیچ وقت یادم نمی‌رود، کافیه فقط به دلم سر بزنم… خدا را دوست دارم، به خاطر این که تلفنش همیشه آنتن می‌دهد… خدا را دوست دارم، به خاطر این که شماره اش همیشه در شبکه موجود است… خدا را دوست دارم، به خاطر این که هیچ وقت پیغام no response to نمی‌دهد… خدا را دوست دارم، به خاطر این که هرگز گوشی اش را خاموش نمی‌کند… خدا را دوست دارم، به خاطر این که هیچ وقت ویروسی نمی‌شود و همیشه سالم است… خدا را دوست دارم، به خاطر این که هیچ وقت نیازی نیست براش BUZZ بدهم… خدا را دوست دارم، به خاطر این که آهنگ حرف‌هاش همیشه من را آرام می‌کند… خدا را دوست دارم، به خاطر این که نامه‌هاش چند کلمه ای بیشتر نیست، تازه spam هم تو کارش نیست… خدا را دوست دارم، بخاطر این که وسط حرف زدن نمی‌گوید: وقت ندارم، باید بروم یا دارم با کس دیگری حرف می‌زنم… خدا را دوست دارم، به خاطر این که من را برای خودم می‌خواهد، نه خودش… خدا را دوست دارم، به خاطر این که همیشه وقت دارد حرف‌هایم را بشنود… خدا را دوست دارم، به خاطر این که فقط وقت بی کاریش یاد من نمی‌افتد… خدا را دوست دارم، به خاطر این که می‌توانم از یکی دیگر پیشش گله کنم، بگویم که… خدا را دوست دارم، به خاطر این که همیشه پیشم می‌ماند و من را تنها نمی‌گذارد، دوست داشتنش ابدی است… خدا را دوست دارم، به خاطر این که می‌توانم احساسم را راحت بگویم، نه اصلاً نیازی نیست بگویم، خودش می‌تواند نگفته، حرف ام را بخواند.. خدا را دوست دارم، به خاطر این که به من می‌گوید دوستم دارد و دوست داشتنش اش را مخفی نمی‌کند… خدا را دوست دارم، به خاطر این که تنها کسی است که می‌توانی جلوش بدون این که خجل بشوی گریه کنی، و بگویی دلت براش تنگ شده… خدا را دوست دارم، به خاطر این که می‌گذارد دوستش داشته باشم، وقتی می‌دانم لیاقت آن را ندارم… خدا را دوست دارم، به خاطر این که از من می‌پذیرد که بگویم: خدا را دوست دارم…